| REISVERSLAG AZOREN 2019 Verslag van een rondreis naar de Azoren, deel 2: Pico |
maandag 29 juli 2019 Al om half acht vertrekt de veerboot die ons van de haven van Horta op Faial naar Madalene op het eiland Pico brengt. Pico is op een na het grootste eiland van de Azoren en locatie van het hoogste punt van heel Portugal: Montanha do Pico. De Pico is een enorme en fotogenieke vulkaan van 2351 meter hoogte. De lava uit de vulkaan heeft grote invloed op het eiland. In de lavastromen blijk je bijvoorbeeld goed wijn te kunnen telen. Dit gebeurt in kleine veldjes omgeven door stenen muurtjes van stukken lava. De muren beschermen de wijnstruiken en geven 's nachts de warmte af die ze overdag opnemen. De lava heeft ook allerlei bijzondere formaties gemaakt samen met de oceaan. Dat zien we bij Cachorro en Lajido. Hier heeft men een structuur zelfs iets aangepast om het nog meer op een hond te laten lijken. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Het dorp Lajido heeft een heel bijzondere bouwstijl met gebouwen van donkere lavasteen met knalrood geverfde deuren en kozijnen en witte voegen voor het mooie contrast. Een mooi voorbeeld daarvan is de kerk "Ermida de nossa senhora da pureza" uit 1760 met twee klokken in de gevel. We bezoeken in Lajido ook het "Centro de Interpretação de Paisagem da Cultura da Vinho da Ilha do Pico", een klein museum over de wijnbouw op Pico. We krijgen hier een proeverij met likeurwijnen zoals die hier gemaakt worden. Lekker, maar redelijk veel alcohol voor de vroege ochtend en je moet er wel van houden. Na een wandeling door het dorpje stappen we weer op de bus om Pico verder te ontdekken. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Onze volgende stop is bij São Roque, waar een voor Pico karakteristieke rode molen staat aan de kust. De molen heeft een trapje, waar een reisgenote vanaf valt en problemen krijgt met haar enkel. Dat geeft wat gedoe, er wordt ijs gehaald en later tijdens de lunch zal er voor de zekerheid even door een dokter naar gekeken moeten worden. We rijden even later verder en steken het eiland over om een stop te maken bij het Lagoa de Capitao. Dit meer zou heel fotogeniek zijn, maar het is nog steeds flink bewolkt en fris, dus dat valt een beetje tegen. We rijden daarom door voor een lunch in het plaatsje Lajes do Pico. Met een vijftal reisgenoten eet ik in Lajes heel lekker (vis) bij Restaurante Ritinha met heel aardige mensen. Daarna hebben we wat tijd over om rond te kijken en te genieten van de zon die inmiddels is verschenen, omdat de bus en de reisbegeleider nog naar het ziekenhuis en de apotheek zijn. Om ongeveer 2 uur vervolgen we onze rondrit over het eiland. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Bij Vigia de Queimada staat een hutje waar een spotter de hele dag met een grote verrekijker walvissen zoekt voor de boten op de oceaan en we maken hier een korte stop. Daarna staat een wandeling op het programma voor de liefhebbers. Deze wordt iets ingekort omdat we laat zijn, maar is heel mooi. We lopen dwars door de vlakte tussen de lavamuren door met overal kleine veldjes met wijnstruiken, ommuurd met die muurtjes van lavastenen die er voor zorgen dat de wijn hier zo goed kan groeien. Het gebied is zo uniek dat het op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Midden in de veldjes staat een rode molen, de Moinho do Frade, die het goed doet op foto's in de zwarte omgeving en dus erg populair is. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
We lopen door de wijngaarden naar de kust en dan langs de lava-kust naar de steiger van de veerboot in Madalene. Onderweg is er de mogelijkheid te zwemmen, maar er blijken veel Portugese oorlogsschepen (kwallen) te zitten, dus ik sla over. Dan liever een paar biertjes bij de steiger totdat de veerboot vertrekt. Om 6 uur hebben we de veerboot terug naar Horta en bij aankomst blijken ook de laatste koffers er te zijn! 's Avonds eten we bij een leuk visrestaurant met uitzicht op de oceaan, Genuino Restaurante. Het blijft lang gezellig en vooral als de eigenaar komt vertellen over zijn zeilavonturen en zijn foto's willen laten zien aan ons. | ||||
 |
 |
 |
||
| < Vorige | Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] | |
| Beginpagina Azoren |